Το χάδιν του ήλιου
Το φώς του ήλιου μεν το τζηεύκεις
Άηστον να απλώσει τες γλώσσες του
Να σου γεμώσει τα χτάρματα με χρυσάφι
Μεν το πολεμάς το φώς
Ο ήλιος εν η αγκαλιά που εν ξεχωρίζει τη φτώσ̌ιαν που τον πλούτο
Άννοιξε τα μμάθκια σου να ποτιστούν
Καρτέρα τον μετά που τη βροσ̌ιην
Τζυνήα τον άμμαν ξεμουττίσει που τα νέφη
Άηστον ν’απλώσει τες γλώσσες του
τζαι να φιλήσει η βράστη τη ψυσ̌ιη σου
Αν είχαν τα σ̌ιερκα μας λαλιάν εννά ξέραν να φκάλλουν μόνον αχ
Εννά ξεσ̌ιεπαζαν την αλήθκειαν
Τα πόσα χάθκια εδώκαν τζιαι πόσα γειά εκάμαν
εννά μολοούσαν στες πόσες χταρμαθκιές τα ματώσαν
Πόσες φορές απλωθήκαν να πιαν μιαν αγκαλιάν
Πόσες φορές ετυλιχτήκαν γυρώ μας
Πόσο κλάμαν ερουφήσαν
Αν είχαν τα σ̌ιερκα μας λαλιάν
εννα έθελα να τ’ ακούω να σιγοτραουδούν
όσα θέλει το δέρμα να τσιριλλήσει
Άπλωστα σ̌ιερκα σου να φιλήσω το αχ
Anastasia Dimitriou is a Cypriot artist that identifies as a multidisciplinary artist or a polymixer.
She studied Fashion Design and Image Production.
In the last years, you can find her creating visuals that accompanies them with poetry. Her beautiful poems are usually written in the Cypriot language.
She also makes costumes and props for productions and occasionally models for some other artists.
As she says “I love using my body to express what I can’t say”
Her goal is to travel as much as she can and always return to our beautiful island to create and share experiences.
Leave a Reply